จบลงไปแล้วครับสำหรับซีรี่ส์สืบสวนผสมโรแมนติกกลั้วด้วยเสียงฮาที่ทำต่อเนื่องยาวนานมาถึง 8 ปี ซึ่งถ้าพูดถึงความสนุกแล้วก็ถือว่าทำออกมาได้สนุกมากๆ ล่ะครับ จนไม่อยากให้คอซีรี่ส์แนวนี้พลาดกันเลย จัดว่าต้องดูให้ได้ครับ

ท่ามกลางทีวีอเมริกัน (ยุคนั้น ประมาณปี 2009) มีหนังสืบสวนผุดออกมามากมายตามรอยความสำเร็จของ CSI ซึ่งส่วนมากก็จะเน้นเรื่องของทีมหรือหน่วยงานอะไรสักอย่างคอยทำหน้าที่สืบและไขคดี เรียกว่าทำออกมาด้วยสูตรนี้กันจนล้นจอทีเดียว

แต่สำหรับ Catle นี่ถือว่าแหวกแนวออกไปครับ แม้แกนหลักจะว่าด้วยการสืบสวน แต่หนังเติมความโรแมนติกลงไป และมันเป็นความโรแมนติกที่ออกรสมากๆ ด้วยครับ อันนี้ขอชมการแสดงของ Fillion กับ Katic เลย เคมีทั้งคู่เข้ากันดีมากๆ จนเชื่อว่าหลายคนดูไปน่าจะจิกหมอนไปเลยล่ะครับ

ตัวเอกคือ ริชาร์ด แคสเซิล (Nathan Fillion) นักเขียนนิยายสืบสวนชื่อดังที่เกิดอยากจะหากแรงบันดาลใจใหม่ในการเขียน เลยขอท่านนายกเทศมนตรีให้อนุญาตให้เขาไปเกาะติดตำรวจลงสนามสืบคดีของจริง และตำรวจผู้โชคดี (หรือเปล่า) ที่จะโดนแคสเซิลเกาะติดอีกนานหลายปีก็คือ เคท แบ็กเกตต์ (Stana Katic)

ปีแรกถือเป็นปีชิมลางครับ ทำออกมา 10 ตอนทดลองดู และผลก็คือได้รับการตอบรับดี เพราะตัวซีรี่ส์เองทำได้สนุกและเปี่ยมรสชาติครับ ของดีอย่างแรกคือการแสดงของเหล่าดารานำ นอกจาก 2 พระ-นางแล้ว บทสมทบอย่าง มาร์ธา (Susan Sullivan) คุณแม่จอมจุ้นของแคสเซิลก็เรียกเสียงฮาได้เรื่อยๆ

ยังไม่หมดครับ ยังมี Molly C. Quinn ในบทอเล็กซิส ลูกสาวคนสวยของแคสเซิลที่ทำท่าว่าจะฉลาดกว่าพ่อในหลายๆ วาระ ตามด้วย 2 ตำรวจคู่หูเอสโพซิโต้ (Jon Huertas) กับไรอัน (Seamus Dever) ที่ปีแรกอาจจะยังไม่เด่น แต่ยิ่งเวลาผ่านไปความฮายิ่งมากขึ้นและมากขึ้นเรื่อยๆ ครับ

อีกคนที่ลืมไม่ได้คือ เลนี่ (Tamala Jones) หมอชันสูตรที่ดูจริงจังมีหลักการ แต่บทจะฮาก็ฮาได้เรื่อยๆ ครับ คนนี้ก็อีก ปีหลังๆ ก็สร้างความฮาได้อีก ยิ่งตอนแท็กทีมกับเอสโพซิโต้ก็ยิ่งฮาครับ

ปีแรกทำออกมาได้น่าจดจำ เลยมีการทำปี 2 ต่อครับ พร้อมด้วยจำนวนตอนที่จัดเต็มไปเลย 24 ตอนต่อซีซั่น ซึ่งก็ยังทำได้สนุกเหมือนเดิมครับ มาครบทั้งความฮาและความน่ารัก แล้วทีนี้ก็ทำต่อยาวอีกหลายซีซั่นล่ะครับ

ขณะเดียวกันปมคดีฆาตกรรมก็น่าติดตามด้วย โดยปมหลักของซีรี่ส์นี้คือปมเกี่ยวกับแม่ของแบ็กเกตต์ครับ มีการเปรยตั้งแต่ปีแรกๆ แล้วก็หยิบมาเล่นอีกเรื่อยๆ ซึ่งเป็นปมหลักที่ทิ้งปมได้ดี และเพิ่มความมันส์ให้กับหนังได้อย่างเยอะครับ

จุดเด่นอีกอย่างของซีรี่ส์คือการสืบคดีครับ ในขณะที่ซีรี่ส์อื่น มักจะเน้นที่หลักฐานหรือข้อมูล แต่ Castle นี่เน้นมโนเป็นหลักครับ มโนนี่ก็มีทั้งมโนฮาๆ อย่างคดีที่มีความลึกลับเต็มไปด้วยปมแปลกๆ แคสเซิลก็จะจินตนาการว่าผีหรือมนุษย์ต่างดาวเป็นฆาตกรอะไรแบบนั้นเป็นต้น (ซึ่งแต่ละอย่างที่พี่แกมโนก็ฮาทั้งนั้นน่ะครับ)

มโนอีกแบบคือจินตนาการครับ เพราะแคสเซิลเป็นนักเขียน เขาเลยจะคิดในหลายแบบหลายมุม คิดในมุมเหยื่อ มุมฆาตกร มุมนักเขียน หรือไม่ก็คิดนอกกรอบ ซึ่งการคิดแบบนี้อาจไม่ทำให้ได้คำตอบหรือเจอฆาตกรในทันที แต่ก็ทำให้ได้เบาะแสหรือไม่ก็ทำให้สามารถมองหา “หลักฐาน” จนเจอ (ด้วยมุมที่หากคิดด้วยวิธีปกติก็อาจจะไม่เจอ)

แล้วความมันส์มันอยู่ตรงที่แคสเซิลมองแบบมโนแต่แบ็กเกตต์มองแบบอิงหลักฐานและความจริงครับ คู่นี้เลยกัดกันบ่อยมาก ตอนเถียงหรือกัดกันนี่แหละครับคือตอนฮา แต่พอเถียงไปสักพัก ทั้งคู่ก็จะเริ่มจูนสิ่งที่ตนคิดเข้าหากัน จนสุดท้ายก็เลยสามารถหาความจริงได้จากการเอามุมมอง 2 ฝั่ง (ที่อาจจะสุดโต่งอยู่บ้าง) มาเจอกัน

ด้วยเหตุนี้คู่ของแคสเซิลและแบ็กเกตต์เลยเป็นอะไรที่ลงตัวมากๆ ครับ ฮาก็ฮา แต่ก็ได้งานนะ (คือเถียงกันจนไขคดีได้น่ะครับ) แล้วก็ตามด้วยความรู้สึกดีๆที่มีต่อกันในเวลาต่อมา

หากให้สรุปแบบไม่สปอยล์แล้ว ปี 1 สนุกครับ ปี 2 – 5 ก็สนุกขึ้นตามลำดับ จนกระทั่งมามันส์แบบโคตรๆๆๆๆๆๆ ตอนปี 6 ที่ถือเป็นปีที่พีคที่สุด สนุกมันส์ลืมโลกที่สุด จนจริงๆ ควรจะจบตั้งแต่ปี 6 น่ะครับ แต่ด้วยเรตติ้งที่ดีเลยทำต่อ ปี 7 ก็ยังพอสนุกครับ แต่ปี 8 นี่ความสนุกดร็อปลง อีกทั้งความสัมพันธ์ในกองถ่ายระหว่าง Fillion กับ Katic ก็ไม่ค่อยดีเท่าไร เลยทำให้เรื่องจบลงในปี 8
คะแนนความชอบ 8/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน