ผมไม่การันตีว่านี่คือหนังที่ดีที่สุด และไม่รับประกันว่าทุกท่านจะชอบนะครับ เนื่องจากความชอบของคนเราไม่เท่ากัน แต่ผมเชื่อว่าคอหนังเพลงและคนที่มีประสบการณ์ “เดินตามความฝัน” ไม่ว่าจะกำลังเดินอยู่ หรือเคยเดินในอดีต (แต่ตอนนี้อยู่กับความจริงแล้ว) ก็คงโดนใจกับหนังเรื่องนี้ไม่มากก็น้อย

ผมชอบมากๆ ครับ ทุกวินาทีที่ดูรู้สึกเหมือนหนังเรื่องนี้สร้างมาเพื่อให้ผมดูแล้วบังเกิดความฟิน ซึ่งผมก็ฟินจริงๆ นะ ฟินในระดับที่ไม่ได้ฟินกับหนังเรื่องไหนมานานแล้ว เรื่องล่าสุดที่ฟินระดับนี้ก็คง The Dark Knight น่ะครับ (ฟินคนละแบบนะครับ แต่อยู่ในหมวด “ฟินมากมาย” เหมือนกัน)

อีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมรัก La La Land คือหนังเล่าเรื่องของคนมีฝันแบบครบทุกด้าน มันมีทั้งด้านสวยงามและด้านหม่นเศร้า จริงที่หนังอาจไม่ได้ลงลึกในด้านหม่นเศร้าแบบรุนแรง (ส่วนหนึ่งอาจเพราะ Chazelle เคยบอกว่า หนังหม่นหมองในโลกนี้มีเยอะแล้ว นั่นก็อาจทำให้เขาไม่อยากใส่ความหม่นเศร้าลงไปในหนังเรื่องนี้มากจนเกินไป) แต่หากมองประเด็นที่หนังจับมาแล้ว ก็ถือว่าเพียงพอ

จริงครับที่มีคนทำตามฝันได้สำเร็จ แต่ก็จริงอีกเช่นกันที่คนเหล่านั้นอาจต้องเสียบางสิ่งไป เราไม่มีทางรู้ว่าเดินบนเส้นไหนถึงจะถูกที่สุด… จะรู้ก็ต่อเมื่อเราเลือกไปแล้ว และเดินไปถึงปลายทางแล้ว

บอกตรงๆ ว่าเห็นใจเซบาสเตียนครับ จริงๆ ทางที่เขาเดินมันไม่ใช่ทางที่ผิดนะ เพียงแค่มันอาจไม่ใช่ทางที่ถูกที่สุดเท่านั้นเอง

ในฐานะผู้ชายสักคน ผมเข้าใจเซบาสเตียนครับ ผู้ชายอย่างเรามีฝัน แต่เมื่อเรารักใครสักคน คนที่เรารักนั่นเองที่จะกลายเป็นอีกฝันหนึ่งที่เราอยากจะขอไปให้ถึง ดังนั้นการที่เซบาสเตียนเลือกไปร่วมวงคีธ ก็เพราะเขาคิดว่ามันจะตอบโจทย์ความฝันทั้งสองของเขาได้ นั่นคือ 1.ได้เก็บเงิน สร้างชื่อ แล้วค่อยสร้างคลับ และ 2. มีงานมั่นคงเพื่อมีอา หรืออย่างน้อยก็เพื่อสร้างความมั่นใจให้พ่อแม่มีอา ว่าเขาจะสามารถเลี้ยงดูเธอได้

แต่เส้นทางที่เซบาสเตียนเลือก กลับไม่ใช่การตอบโจทย์ที่ตรงอย่างแท้จริง

เพราะแม้เขาจะได้เงินมากดังใจ แต่มันก็แลกมาด้วยการที่เขาไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้ แม้เขาจะมีชื่อเสียงมากขึ้น แต่มันไม่ใช่ตัวเขาอย่างแท้จริง และต่อให้เขามีแฟนเพลงติดตาม ทว่าแฟนเพลงเหล่านั้นก็ไม่ได้รักผลงานที่เป็นตัวตนของเขาจริงๆ

และแม้เขาจะได้งานที่มั่นคง แต่เอาเข้าจริงสิ่งที่มีอาต้องการที่สุดกลับเป็นกำลังใจและความใกล้ชิด (อันเป็นสิ่งแรกเริ่มที่ทำให้พวกเขาเริ่มรักกัน) จนในที่สุดงานที่เขาเลือก ได้กลายเป็นจุดเริ่มของจุดจบแห่งความสัมพันธ์ของพวกเขา

จะว่าไปเส้นทางของเซบาสเตียนและมีอาสวนทางกันนะครับ ตอนแรกเซบาสเตียนเลือกที่จะเดินบนวิถีตนเอง ก่อนจะผันมาเป็นการเดินบนวิถีที่แห่งความสำเร็จตามสูตรของสังคม ในขณะที่มีอาเดินล้มลุกอยู่บนทางเดินแบบที่ใครๆ เขาก็ทำกันอยู่นาน จนกระทั่งได้เซบาสเตียนมาสนับสนุนให้เธอลองเดินบนเส้นทางของตัวเอง…

จะเป็นยังไงหากเซบาสเตียนรู้สักนิดว่าแท้จริงมีอาต้องการเพียง Someone in the Crowd… ซีนตอนท้ายที่เซบาสเตียนย้อนนึก “What If” เป็นซีนสรุปสตอรี่ที่สะเทือนใจยิ่ง

สิ่งที่ทำให้เรื่องราวของ La La Land ตรึงใจ ก็คงเพราะมันเป็นความเศร้าที่แสนหวาน เป็นดังวันวานสีซีดจางที่มีทั้งความสุขและความทุกข์ปะปนกัน… ถ้าหนังจบโดยการให้พวกเขาได้ครองคู่ ความตราตรึงอาจไม่เยอะถึงระดับนี้

และ La La Land พิสูจน์ให้เห็นว่า คนทำหนังสามารถถ่ายทอดประเด็นดีๆ ที่จริงจังเกี่ยวกับด้านหม่นหมองของชีวิตได้ โดยไม่ต้องใส่ภาพความอัปลักษณ์หรือหนักเครียดของชีวิตลงไป

… ไม่ต้องสมจริง ก็สะท้อนความจริงและถึงอารมณ์ (จนจุก) ได้ ขอเพียงคุณมีเทคนิคในการเล่าที่ดีพอ

สำหรับผม นี่คือหนังที่ร้อยเรียงเรื่องราวและรื่นเริงร้องรำได้สมบูรณ์ที่สุดในรอบหลายสิบปีครับ
คะแนนความชอบ 10/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน