จุดนี้ต้องขอเอ่ยชมผู้กำกับภาพ Mike Gioulakis ที่เคยสำแดงฝีมือมาแล้วจาก It Follows มาเรื่องนี้การนำเสนอภาพของเขาก็ยังเจืออารมณ์แปลกๆ เอาไว้ และได้อารมณ์อึดอัดแม้ฉากนั้นจะไม่ได้วางกล้องในมุมที่แคบก็ตาม (แบบเดียวกับที่เราเคยอึดอัดใน It Follows ทั้งที่ฉากนั้นๆ ก็กว้างจะตายไป)

พลังสำคัญอีกอย่างคือการแสดงของ McAvoy ครับ พี่แกจิตแตกได้เก่งมาก แล้วพอดูๆ ไปจะพบว่าพี่แกไม่ใช่เล่นแค่เปลี่ยนบุคลิกไปเรื่อยๆ เท่านั้น แต่บางจังหวะมันมีอะไรซับซ้อนมากกว่านั้น (โดยเฉพาะฉากที่เขาคุยกับหมอเฟลตเชอร์ แล้วหมอพยายามพูดให้เขา “เปิดเผยตัวตนจริงๆ” ออกมา ฉากนั้นพลังเยอะมากจริงๆ ครับ)

ดาราคนอื่นๆ ก็เหมาะกับบทนะ Anya Taylor-Joy ในบทเคซีย์ สาวน้อยที่ดูแปลกแยก บทนี้ก็ซับซ้อนใช้ได้ครับ เธอดูแตกต่างจากอีก 2 สาวที่โดนจับไป (รับบทโดย Haley Lu Richardson และ Jessica Sula) แบบชัดมากๆ ไม่ใช่แค่หน้าตาท่าทาง แต่รวมถึงการคิดและการแสดงออกด้วย เลยทำให้บทของเคซีย์นี่กลายเป็นอีกบทที่น่าสนใจไม่แพ้เควินทีเดียว

แต่คนที่ผมชอบมากมายต้องยกให้ Buckley ครับ เธอเป็นคุณหมอได้อย่างน่าเชื่อ+น่ารัก และจะว่าไปแล้วฝีมือเธอก็จัดว่าสูงมากๆ นะครับ เพราะเธอต้องร่วมซีนกับ McAvoy ที่มีบุคลิกสุดซับซ้อน (บางฉากก็ “ซ้อนของซ้อน” อีกที) คือถ้า Buckley ไม่เจ๋งจริงก็คงรับส่งพลังกับ McAvoy ไม่ได้ล่ะครับ โดยเฉพาะฉากที่เธอน้ำตาไหลนี่ ผมยังเกือบน้ำตาไหลตาม เพราะมวลอารมณ์มันมาจริงๆ

หนังทำออกมาน่าติดตาม ได้รสลึกลับผสมด้วยพลังของเรื่องราว แต่ก็อย่างที่บอกน่ะครับ หนังของพี่มาโนชทุกเรื่องย่อมมีทั้งคนชอบและไม่ชอบ และส่วนมากแล้วถ้าชอบก็คือชอบไปเลย แต่ถ้าไม่ชอบก็จะเฉยหรือไม่ก็เบือนหน้าไปเลยก็มี

ดังนั้นถ้าจะให้ผมแนะนำล่ะก็ เอาเป็นว่าสำหรับแฟนหนังพี่มาโนช ผมอยากให้ลองดูครับ หรือถ้าใครชอบ McAvoy ล่ะก็เรื่องนี้ถือว่าคุ้มค่าน่าดูมากๆ แต่หากใครไม่เคยถูกจริตกับหนังของพี่มาโนชเลย ก็เป็นไปได้อย่างสูงว่าท่านจะไม่โดนเรื่องนี้ด้วยเหมือนกันครับ
เอาล่ะครับ ผมจะเข้าสู่โซนสปอยล์แล้วล่ะนะครับ
+++ใครไม่อยากทราบ ควรหยุดอ่านครับ+++

ผมสนุกกับการเล่าเรื่องของพี่มาโนชครับ พี่ท่านยังคงใช้วิธี “เล่าง่ายๆ แต่ได้อารมณ์ซับซ้อน” ส่วนเรื่องความน่ากลัว/ตื่นเต้น/สยองขวัญ พวกนี้ผมมองว่าเป็นเรื่องรองครับ เพราะถ้าว่าตามจริงหนังไม่ได้น่ากลัวอะไรมาก แต่จุดที่น่าสนใจจริงๆ คือ “สิ่งที่พี่มาโนชพยายามบอก” นั่นเอง

ผมชอบสมมติฐานหลายๆ อย่างที่พี่มาโนชแกเอามาใช้ครับ อย่างเรื่องศักยภาพของมนุษย์ หรือเรื่องที่ว่าแต่ละบุคลิกจะส่งผลต่อร่างกายต่างกัน มันเป็นแนวคิดที่น่าสนใจดีครับ เพราะจริงๆ เรื่องจิตของมนุษย์นั้นยังมีความลับที่รอการค้นพบไม่แพ้เรื่องนอกโลกอื่นๆ หรือเรื่องผีสางเทวดาทั้งหลายซะอีก

และหากจะว่าไปแล้ว เรื่องราวในหนังมันเหมือนเป็นการหยิบเอาแนวคิด “การบูชายัญ” มานำเสนอใหม่น่ะครับ เหตุที่เกิดมันใช่เลย ไม่ว่าจะหลายๆ บุคลิกที่อยู่ในตัวเควินเปรียบเหมือนชนเผ่าหนึ่งที่ต้องการอยู่รอดและต้องการผู้คุ้มครองให้ชนเผ่าของตนเองรอด เลยมีการวิวัฒนาการบุคลิกใหม่ขึ้นมาเป็นเหมือนผู้นำ, เทพเจ้า, ปีศาจ หรือหมอผีที่มีไว้เพื่อรับมือกับภัยคุกคามต่างๆ

แล้วพวกสาวๆ ก็ถูกจับมาบูชายัญครับ มันก็ทำให้คิดนะ ว่าการบูชายัญนั้นมันเป็นพิธีกรรมที่มีความหมายในทางจิตวิทยาอย่างน่าสนใจ เพราะเมื่อใครสักคนลงมือฆ่าคน มันย่อมมีผลต่อจิตใจของผู้ฆ่าเองและจิตใจของผู้พบเห็น/รับรู้

ผมเชื่อครับว่าใครหลายคนมีคำถามว่าทำไมการบูชายัญถึงต้องฆ่ากันด้วย การฆ่าคนเพื่อบูชาความเชื่อที่งมงายมันออกจะเกินไปไหม มันแรงหรือเล่นใหญ่เกินไปไหม? แต่หากเรามองในเชิงจิตใจ ก็จะพบว่ามันมีอะไรซับซ้อนกว่านั้น และมันมีเหตุมีผลที่น่าคิดตามทีเดียว

ผลต่อตัวผู้พบเห็นก็คือบังเกิดความกลัวเกรง มันจะเกิดพลังในการควบคุมบางอย่าง (“คนที่ฆ่าคน” จะดูมีอำนาจเหนือ “คนที่ไม่ฆ่าคน” ขึ้นมาทันที) ซึ่งหากเรามองไปถึงเรื่องในวิถีเชิงสังคมแล้ว “คนที่ฆ่าคน” ก็จะถูกรับรู้เสมือนหนึ่งเป็นผู้นำ/เจ้าพ่อ/แตะไม่ได้/น่ากลัว ฯลฯ ในแง่หนึ่งมันจึงสื่อถึงอำนาจและการควบคุม
ยังไม่จบ พรุ่งนี้มาต่อกันครับ
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน