https://www.youtube.com/watch?v=jWmSV7-eFM8

ผมรู้สึกรักหนังเรื่องนี้ตั้งแต่นาทีแรกๆ เลยครับ

ภาพที่เห็นตั้งแต่ฉากแรกคือความเขียวขจีอุดมสมบูรณ์ของต้นไม้ในชนบท เต็มไปด้วยบรรยากาศอันเงียบสงบและสดชื่น ท่ามกลางธรรมชาติที่งดงาม

บอกเลยครับว่าระยะหลังๆ นี่ผมชอบดูภาพและคลิปเกี่ยวกับธรรมชาติ ไม่ว่าจะน้ำตก สายน้ำ ป่าเขา สำหรับผมมันไม่ได้เป็นเพียงการพักผ่อนสายตาชั่วครั้งคราว แต่ภาพธรรมชาติที่เห็นมันสื่อลึกไปถึงจิตใจ

ทำให้เรารู้สึกถึงความยิ่งใหญ่ (ที่เราได้เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติอันไพศาล) และเล็กจ้อย (เพราะเรานั้นเล็กจิ๋วเมื่อเทียบกับสรรพสิ่ง) ของตัวเราไปในคราวเดียว

Little Forest สร้างจากการ์ตูนญี่ปุ่นครับ โดยฉบับหนังแบ่งออกเป็น 2 ภาค แต่ละภาคแบ่งเล่าเป็น 2 ฤดู ภาคแรกนี่จะเล่าถึงฤดูร้อน ตามด้วยฤดูใบไม้ร่วงครับ ตัวเอกคือสาวน้อยนามว่า อิจิโกะ (Ai Hashimoto) ที่เลือกจะกลับไปใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านหลังเก่าที่เธอเคยอยู่กับแม่

บ้านหลังที่ว่านี้อยู่กลางป่าเขาครับ ล้อมด้วยธรรมชาติ เป็นเขตชนบทที่วิถีชีวิตชาวบ้านเป็นไปอย่างเรียบง่าย แต่ละบ้านก็ปลูกพืชเลี้ยงสัตว์กินกัน หากมีเหลือก็แบ่งไปขาย อยู่แบบง่ายๆ กินแบบง่ายๆ นอนแบบง่ายๆ ตามประสา

ผมเชื่อว่าหลายคนมองหนังเรื่องนี้ว่าเป็นหนัง Slow Life เป็นหนังประเภทตัวละครเบื่อความวุ่นวายของเมืองใหญ่ เลยกลับไปใช้ชีวิตง่ายๆ ที่ต่างจังหวัด กินนอนในป่าเขา สุขใจไร้สารพิษอะไรประมาณนั้น

ซึ่งถ้าว่ากันถึงหน้าหนังแล้วก็ออกแนวนั้นครับ แต่เอาเข้าจริงๆ มันคือหนังดราม่าที่ซ่อนความหมายแห่งชีวิตเอาไว้

ผมมองว่าหนังเหมือน Into the Wild ครับ เหมือนตรงที่ตัวเอกอำลาจากเมืองใหญ่ไปอยู่กับธรรมชาติ แต่ขณะเดียวกันในใจของตัวเอกนั้นก็มีอะไรซ่อนอยู่

… พวกเขาไม่ได้ไปอยู่ป่าด้วยใจที่ “เต็ม” แต่ไปด้วยใจที่ “ขาด”

ในภาคแรกนี้ประเด็นทางจิตใจของอิจิโกะอาจยังไม่ได้รับการเฉลยหรือชี้ชัดอะไรนักครับ ดังนั้นผมจะพูดถึงประเด็นนี้อีกทีตอนเขียนถึงภาค 2 แล้วกันครับ

สำหรับภาคนี้ สิ่งที่หนังนำเสนอให้เราเห็นก็คือวิถีชีวิตของอิจิโกะที่ลงมือเพาะปลูกพืชไว้กินเอง แล้วก็ทำอาหารเอง ซึ่งการทำอาหารนี่ถือเป็นไฮไล ท์เลยครับ เมนูต่างๆ ที่เธอทำล้วนเรียบง่าย (ชนิดที่เราเองก็ทำได้ ขอเพียงมีวัตถุดิบ) และดูน่ากินอย่างแรก แต่สิ่งที่ลึกซึ้งกว่านั้นคือ อาหารหลายๆ จานที่เธอทำ มันมีนัยบางอย่างซ่อนให้เราค้นหา

บางจานแสดงถึงนิสัยหรือตัวตนของเธอ (เช่น จานที่ทำแล้วเยอะเกินไป จนเหลือเพียบ)

บางจานบ่งบอกถึงอารมณ์ ณ ขณะนั้นของเธอ

บางจานทำให้เรารู้อดีตที่เธอเคยเผชิญมา (ทั้งดีและร้าย)

บางจานเป็นอาหารที่แม่ของเธอเคยทำให้กิน (ซึ่งพอเธอเป็นคนทำเอง เธอก็จึงเข้าใจถึงอะไรหลายๆ อย่างที่เธอเคยไม่เข้าใจเมื่อสมัยเด็กๆ)

อาหารแต่ละจานที่เธอทำ นอกจากจะหล่อเลี้ยงชีวิต ทำให้เธออิ่มท้องในแต่ละวันแล้ว มันยังมีส่วนช่วยให้เธอได้ทบทวนชีวิตที่ผ่านมา และช่วยให้เธอได้ใคร่ครวญเกี่ยวกับตนเองและผู้อื่นด้วย

ดังนั้นภายใต้ความเรียบง่ายของหนัง และการเดินเรื่องที่ไร้ความหวือหวาซับซ้อน ยังมีจุดน่าสนใจหลายอย่างให้ไตร่ตรอง… หากเราเลือกที่จะใส่ใจพิจารณามองมัน

รู้ไหมครับ ผมว่าการดูหนังเรื่องนี้ก็เหมือนเรานั่งชมธรรมชาตินั่นแหละครับ

… แม้ธรรมชาติจะดูเรียบง่าย ดูจืดชืด ดูอืดเอื่อย แต่มันก็มีความจริงที่หลากหลาย รอให้เราหยิบมาเรียนรู้ รอให้เราเอามาใช้นำทาง รอให้เรานำมาปรับใช้กับชีวิต

คงน่าเสียดาย หากเราถูกความเรียบง่ายบังตา จนพลาดสาระอันทรงคุณค่าที่ธรรมชาติคอยบอก คอยสอนให้เราแบบฟรีๆ

หากพูดถึงหนังแล้ว ยอมรับครับว่าหนังเรียบเรื่อย จนอาจทำให้คนที่ไม่ชอบหนังดราม่า หรือไม่ชอบหนังที่เดินเรื่องช้าๆ พาลเบื่อเอาได้ง่ายๆ ดังนั้นหากใครไม่สันทัดหนังเรื่อยๆ ชมนกชมไม้ ก็คงต้องบอกไว้ก่อนครับว่าหนังอาจไม่แนวสำหรับท่าน

แต่หากใครชอบหนังว่าด้วยธรรมชาติ, ชอบหนังดราม่า, ชอบหนังว่าด้วยการค้นหาความหมายของชีวิตและความเป็นคน ผมเชื่อว่าท่านต้องโปรดปรานหนังเรื่องนี้ไม่มากก็น้อยครับ

และใครก็ตามที่กำลังรู้สึกสับสนในชีวิต ผมยิ่งอยากให้ท่านได้ลองดูหนังชุดนี้ครับ… ในกรณีนี้ไม่ว่าท่านจะชอบหนังแนวนี้หรือไม่ก็ตาม หรือต่อให้เป็นคนเบื่อหนังเรียบง่ายก็เถอะ ผมก็อยากให้ลองชมดูสักรอบครับ เพราะมันอาจให้แง่คิดบางอย่างก็ได้

มันอาจให้อะไรกับชีวิตเราได้ มากกว่าที่คิด

เพราะบางครั้งชีวิตเราก็ควรถูกเติมให้เต็มด้วย “ความว่าง”

และบางครั้งหากเราอยากให้ชีวิตง่ายขึ้น เราก็ควรเริ่มต้นนำพาอะไรง่ายๆ เข้ามาสู่ชีวิตดูบ้าง

และหนังง่ายๆ เรื่องนี้ ก็อาจเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี ที่จะช่วยให้เราเห็นอะไรบางอย่าง อาทิเช่นแนวทางสู่การมีชีวิตที่ง่ายขึ้น ท่ามกลางโลกที่แสนวุ่นวายใบนี้

… แต่ผมไม่ได้บอกว่าการไปอยู่ป่าของอิจิโกะคือทางออกของชีวิตนะครับ… ของแบบนี้ต้องดูให้จบถึงจะเข้าใจ

ไว้ว่ากันต่อในรีวิวภาค 2 ครับ
คะแนนความชอบ 8/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน