https://www.youtube.com/watch?v=8UIdm19ici8

ทีนี้หากมองในมุมว่าเป็นหนังแฟนตาซีสักเรื่องในยุคเน้น CG แบบไม่เอา 2 ภาคแรกมาเปรียบเทียบเลย จริงๆ หนังก็ไม่เลวน่ะครับ มันคือหนังแฟนตาซีผจญภัยผสมตลกที่ดูเพลินในระดับหนึ่ง

คือถ้าดูแบบไม่คิดมากผมว่ามันก็สนุกดีไม่น้อยน่ะครับ เนื้อเรื่องก็ซับซ้อนดี ปมก็พยายามผูกดี คือถ้ามองแบบเอา 2 ภาคแรกมาเป็นตัวตั้งต้น เราก็อาจเห็นจุดที่ขัดแย้งกันในส่วนของเนื้อเรื่องหรือปูมตัวละคร แต่ถ้ามองเป็นหนังเดี่ยวๆ ไม่เอา 2 ภาคแรกมาอ้างอิง แล้วเสพเฉพาะเนื้อเรื่องในภาคนี้เพียวๆ หนังมันก็ดูมีเหตุผลในแบบของมันน่ะครับ

อารมณ์คล้ายๆ My New Sassy Girl นั่นแหละ คือถ้าดูแบบไม่เอาภาคแรกมาเอี่ยว มันก็พอจะเพลินได้บ้าง และมีคุณค่าในแบบของตัวเองบ้าง แต่หากมองในฐานะหนังภาคต่อ คุณค่าก็อาจถูกลดทอนไปบ้าง เนื่องจากภาคก่อนๆ ปักหมุดหลักไมล์ไว้ดีเกิน

ในขณะที่ธีมหนังก็เหมือนหนังแฟนตาซีของจีนสมัยใหม่น่ะครับ เน้น CG เยอะเหมือนเดิม แต่ดีหน่อยที่เรื่องนี้แม้จะเน้น CG แต่ก็มีหลายฉากที่ผสมจินตนาการเข้ากับ CG ได้ดีเหมือนกัน อย่างฉากสู้กันตอนท้ายนั่น ถือว่าหนังเนรมิตการต่อสู้ได้ดีพอสมควร

และที่ผมชอบเพราะมันเป็นการเนรมิตที่เน้นตรงจินตนาการมากกว่า CG ประมาณว่าหนังแนวนี้ส่วนใหญ่จะพยายามยัดฉาก CG เข้ามาเยอะๆ (นัยว่าคนดูชอบ) แม้บางทีจะไม่จำเป็นต้อง CG อะไรขนาดนั้นเลย แต่เรื่องนี้เหมือน CG เป็นตัวช่วยเติมเต็มจินตนาการของผู้กำกับให้มันออกมาโลดแล่นบนแผ่นฟิล์มน่ะครับ เลยทำให้ฉาก CG หลายๆ ฉากออกมาดูมีอะไร ไม่ได้เว่อร์วังอลังการแต่โล่งโถงแบบที่หนังหลายๆ เรื่องเป็นกัน

ผมชอบฉากเจ้าแม่กวนอิมปราบหงอคงนะ ธีมมันชัดดี เริ่มจากน้ำหนึ่งหยด แล้วก็จบด้วยน้ำหนึ่งหยด รายละเอียดฉากที่ว่าก็ทำได้เข้าท่าดี ส่วนฉากตอนท้ายที่หงอคงตีกับเจ้ากระทิงก็ทำได้สนุกไม่เลวครับ ก็ปฏิเสธไมไ่ด้นะว่า CG ในเรื่องอาจไม่ได้เนี๊ยบมากมาย แต่การออกแบบคิวบู๊ (บน CG) มันออกมาโอเคน่ะครับ อารมณ์มันเลยได้อยู่

ส่วนนักแสดง คนที่เด่นสุดเด่นจริงต้องยกให้ ถังเยียน ในบทนางฟ้าฝาแฝดจื่อเสียและชิงเสีย เรื่องความสวยและน่ารักนั้นกินขาดอยู่แล้วครับ และเธอยังดูละม้ายคล้าย จูอิน เจ้าของบทนี้ใน 2 ภาคต้นฉบับด้วย ก็ถือว่าแสดงได้ดีครับ (แต่ขอเพียงอย่าเอาไปเทียบกับ จูอิน เท่านั้นเอง)

ส่วน หางเกิง ที่มารับบทนี้แทนโจวซิงฉือ (ที่ด้วยอายุ 54 ปีแล้ว คงมาสานต่อบทนี้ไม่ได้อยู่แล้ว) ซึ่งถ้าไม่คิดมาก ถ้ามองแบบไม่เอาภาคแรกมาเทียบ ก็ถือว่ากลางๆ น่ะครับ (นี่คือไม่เอามาเทียบแล้วนะ 555) ต้องยอมรับว่าความเด่นเทไปที่ถังเยียนหมด

ผมว่าบทจุนเป่าของเดิมใน 2 ภาคแรก เขาดูเท่ห์ในแบบของเขาน่ะ คือดูเป็นตัวของตัวเอง ส่วนหนึ่งก็เพราะเฮียโจวแกมักจะเล่นคาแรคเตอร์แบบนี้ให้ดูไม่เหมือนใคร ฮาแบบหน้าตาย ครั้นพอจะซึ้งก็เล่นเอาอึ้ง (เพราะแม้ใช้เวลาไม่มากในการปูพื้นด้านความซึ้ง แต่มันถึงจุดซึ้งได้สำเร็จ) อะไรพวกนี้เลยทำให้จุนเป่าดั้งเดิมมีเอกลักษณ์

ในขณะที่จุนเป่าเวอร์ชั่นหางเกิงออกแนวฮาหน้าเป็น ยิ่งบทมากำหนดให้จุนเป่าเวอร์ชั่นนี้ไล่อ้อนจื่อเสียตลอดเรื่อง และไม่ค่อยได้แสดงความเป็นผู้นำเท่าไร เลยทำให้บทนี้ไม่ค่อยแข็งเท่าไร กลายเป็นเหมือนบทรองไปน่ะครับ (ทั้งๆ ที่จริงๆ บทของหางเกิงมีช่วงให้ซึ้งไม่น้อย แต่อารมณ์มันก็ไปไม่ถึงน่ะครับ)

อีกคนที่เด่นคือ อู๋จิง ครับ พี่ท่านเป็นพระถังสายฮาได้น่ารักดี ต้องยอมรับว่าหนังฮาได้เยอะก็เพราะพระถังคนนี้แหละครับ ในขณะที่ดารารายอื่นๆ ก็เรื่อยๆ แม้แต่ม่อเหวินเหว่ยที่กลับมารับบทเดิม ก็ไม่ได้มีบทบาทอะไรมาก มีแค่ตอนต้นๆ เท่าที่เห็นในตัวอย่างนั่นแหละ

สรุปนะครับว่าภาคนี้สู้ 2 ภาคก่อนไม่ได้ แต่ถ้าดูแบบไม่คิดมาก ไม่เอา 2 ภาคก่อนมาเป็นตัวเปรียบเทียบ หนังก็พอดูได้เพลินๆ ครับ อันที่จริงต้องบอกว่าเป็นหนังจีนเน้น CG ที่ผมรู้สึกโอเคมากที่สุดในปีนี้ เพราะเรื่องอื่นเน้น CG จนหลุดด้านเนื้อเรื่องไป แต่กับเรื่องนี้หนังยังพอมีประเด็นให้ติดตาม มีการหักมุมอะไรอยู่บ้าง และ CG แม้จะอุดมก็ตาม แต่หน้าที่ของ CG ในเรื่องดูจะมีไว้เพื่อ “รับใช้” การเล่าเรื่องราวมากกว่าหนังเรื่องอื่นๆ (ที่ดูจะส่ง CG มารับใช้คนดูจนลืมเนื้อเรื่องไป)

ไม่ผิดหวัง แต่ก็ยังไม่สมหวังครับ ประมาณนั้น
คะแนนความชอบ 6/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน