แน่นอนว่ามันสปอยล์นะครับ ไม่แนะนำให้ท่านที่ยังไม่ดูอ่าน ยกเว้นใครอยากรู้ไม่กลัวสปอยล์ก็อ่านได้เลยครับ

เรื่องของชาร์ลส์นั้น ผมมองว่ามันคือบั้นปลายชีวิตที่ไม่ได้มีอะไรเข้มข้นหวือหวา มันไม่เหมือนตอนเพิ่งรู้จักหรือตีกับแม็คนีโต้ ไม่เหมือนตอนเขาทำโรงเรียน ไม่เหมือนตอนเขามีส่วนในศึกสำคัญๆ ของมิวเตนท์ มันเป็นเพียงเรื่องคนแก่ที่รอวันตาย โดยใจเขามุ่งหมายจะไปตายบนเรือสักลำที่โลแกนสัญญาไว้

แต่เขาก็ไปไม่ถึง…

เรื่องปวดหัวจนคุมพลังไม่ได้นั้นผมมองว่าเป็นประเด็นปลีกย่อยครับ ประเด็นหลักคือการเตรียมตัวสู่ความตาย บวกด้วยนั่งรำลึกวันเก่าๆ และใช้ชีวิตให้ง่ายที่สุดเท่าที่จะทำได้

นอกจากนี้ผมยังมองเรื่องของชาร์ลส์ในแง่ของความปลง มันเหมือนคนมากมายที่ขับรถไปเที่ยวแต่รถไปคว่ำตายระหว่างทาง มันเกิดขึ้นได้แบบไม่คาดฝัน มันไม่มีสาระสำคัญอะไรในความตายนั้น นอกจากว่ามันคือธรรมดาของชีวิต มันคือความจริงที่เกิดขึ้นเป็นประจำ และกระทั่งมิวเตนท์ระดับท็อปอย่างเซเวียร์ก็หนีไม่พ้นสัจธรรมอันนี้

เมื่อลองพิจารณาดีๆ แล้วจะพบว่าเซเวียร์พยายามทำตนเป็นเสมือนผู้สังเกตการณ์ ทำหน้าที่เหมือนอาจารย์พี่เลี้ยงคอยแนะนำโลแกนและคอยสอนลอร่า แต่เขาจะไม่ลงไปกำหนด สั่ง หรือชี้ทางแบบตรงๆ ซึ่งนั่นถือเป็นการทำหน้าที่ Professor X ผู้คอยแนะแนวทางให้กับมิวเตนท์เป็นครั้งสุดท้าย

สิ่งเดียวที่เขากำหนด คือกำหนดว่าจะไปกินข้าวที่บ้านไร่ของครอบครัวที่เขาเจอระหว่างทาง… สำหรับผมแก่นสารเรื่องของเซเวียร์คือฉากกินอาหารน่ะครับ มันทำให้นึกถึงคนเฒ่าคนแก่ที่นั่งรอลูกหลานกินข้าวพร้อมหน้า โดยเราที่ยังหนุ่มยังสาวอาจคิดว่า “ไปกินพร้อมหน้าวันไหนก็ได้ เวลามีถมถืด” แต่สำหรับคนสูงอายุแล้ว ถ้าไม่ใช่วันนี้ ก็อาจไม่มีวันพรุ่งนี้

แม้เขาจะไปไม่ถึงเรือที่ฝันไว้ แต่ก็ยังได้ทำในสิ่งที่อยากทำอย่างน้อยสักอย่างหนึ่ง

ชวนให้คิดว่าคนเรามีลิสต์สิ่งที่อยากทำเป็นร้อย มีหนังที่อยากดูมากมาย มีกิจกรรมสารพัดที่อยากทำ มีร้านอาหารกี่ร้านที่อยากไป… จะมีสักกี่คนที่ได้ไปจนครบ… บางครั้งเพียงทำได้สำเร็จสักครึ่ง ก็น่าดีใจแล้ว

แต่กระนั้น ในฐานะที่ติดตามเซเวียร์มานานปี ใจก็สลดที่กระทั่งเรือลำเดียวเขายังไปไม่ถึง… เป็นจุดจบที่น่าเศร้าสำหรับคนๆ หนึ่งที่แนะนำมิวเตนท์มานับร้อยพัน

ถ้าเขาเอาเวลาที่สอนคนอื่นไปทุ่มให้กับตนเองมากกว่านี้… มันจะเป็นอย่างไร…

ส่วนลอร่านั้น เซเวียร์บอกกับโลแกนว่าสำคัญคือเพราะเธอสำคัญกับโลแกนครับ (เซเวียร์พยายามย้ำว่าเธอสำคัญกับโลแกน มากกว่าจะบอกว่าเธอคือความหวังของโลก) เพราะลูกสาวนั้นมีความสำคัญต่อคนเป็นพ่อเสมอครับ (มากน้อยอาจต่างกันไป) โดยเฉพาะโลแกนที่ตลอดชีวิตก็เจอแต่โศกนาฏกรรม คนรักตายไปก็บ่อย ฆ่าคนที่รักด้วยกรงเล็บตนก็เคยมาแล้ว ความเจ็บของโลแกนมันเยอะจนไม่รู้จะเยอะอย่างไร

และอย่างที่ตัวละครหนึ่งในภาค The Wolverine กล่าวไว้ว่าโลแกนเหมือนโรนิน เป็นซามูไรไร้นายที่ไร้แก่นสาร ได้อยู่นานกว่าชาวบ้าน แต่ถามว่าอยู่ไปทำไม อยู่ไปเพื่ออะไร โลแกนเองยังตอบไม่ได้ แต่ครั้นอยากจะตายก็ตายไม่ได้อีก

อดคิดไม่ได้ว่าอาการเสื่อมพลังที่เกิด มันเกิดแค่ตามธรรมชาติ หรือมันเพราะความเจ็บช้ำทางใจมันออกฤทธิ์ซ้ำๆ จนร่างกายเกิดภาวะแบบนี้ขึ้น เพราะในการวิจัยระยะหลังก็กล่าวถึงการที่ระบบประสาทส่งผลต่อระบบภูมิคุ้มกันและระบบภายในร่างกาย กล่าวคือคิดบวกก็ได้ผลลัพธ์อย่างหนึ่ง คิดลบก็ส่งผลกระทบไปอีกอย่างหนึ่ง… ซึ่งเราก็คาดได้ไม่ยากว่าพี่วูล์ฟแกเจอเรื่องเลวร้ายให้คิดลบมามากเพียงไร

ยิ่งถ้าดูจากภาค Days of Future Part จะพบว่ามีเพียงโลแกนและเซเวียร์เท่านั้นที่ยังมีความทรงจำทั้งของโลกก่อนและโลกหลังไทม์ไลน์เปลี่ยนไป… แค่โลกเดียวไทม์ไลน์เดียวก็เจ็บปวดเยอะอยู่แล้ว นี่เจอ 2 ไทม์ไลน์มาตอกย้ำ… ไม่แปลกหากมันจะส่งผลต่อโลแกน

ดังนั้นลอร่าจึงเป็นโอกาสสุดท้ายที่โลแกนจะทำอะไรสักอย่างอย่างมีความหมาย โอกาสสุดท้ายที่จะทำอะไรอย่างมีเป้าหมาย นั่นคือโอกาสในการเป็นพ่อ และโอกาสที่จะสอน “ใครอีกคนที่เป็นเหมือนเขา” ให้ไม่โตมาเป็นแบบเขา หรืออย่างน้อยก็ได้รู้บทเรียนสำคัญตั้งแต่เนิ่นๆ เพื่อที่จะได้มีอนาคตที่ดีกว่าเขา

ผมเห็นด้วยครับว่าโลแกนกับลอร่ายังไม่มีวาระที่จะสานสายสัมพันธ์ได้อย่างลึกซึ้งในฐานะพ่อลูก เวลาที่พวกเขามีให้กันมันไม่ได้มากอะไร มันเลยอาจไม่ได้มีโมเมนต์ซึ้งกินใจในฐานะพ่อลูกปรากฏในหนัง

แต่… อันนี้ผมมองในฐานะพ่อที่มีลูกสาวน่ะนะครับ การที่พ่ออยากสอนลูก อยากดูแลลูก แต่เวลาเหลือน้อย หรือเราต้องมาตายทั้งที่ยังไม่ได้สอนอะไรลูกเท่าไรเลย นั่นแหละโคตรแห่งความทรมาน มันคือความเจ็บที่เจ็บสุดๆ อย่างหนึ่งเลย

และโลแกนก็จบชีวิตลงแบบนั้นครับ เขาช่วยลูกได้ก็จริง แต่เขาก็ตาย ผมเชื่อว่านาทีนั้นเขาอยากสอนลูก อยากบอกลูก อยากชี้ทางลูก และอยากปกป้องลูกให้มากกว่านี้… แต่ไม่มีโอกาสอีกต่อไป (อาจเพราะแบบนี้ผมเลยนั่งนิ่งหลังดูจบ เหมือนตระหนักถึงความตายไปชั่วขณะ)

แต่กระนั้น อย่างน้อยเขาก็ได้ทำอะไรเพื่อลูกก่อนตาย เซเวียร์บอกว่าลอร่าสำคัญ ผมมองว่าจริงครับ เพราะนอกจากลอร่าคือโอกาสให้โลแกนได้ทำหน้าที่พ่อแล้ว ลองจินตนาการดูว่าถ้าโลแกนไม่สนลอร่า แล้วปล่อยให้เธอตาย… นั่นเท่ากับอีกหนึ่งแผลที่โคตรเจ็บจะประทับลงในร่างของโลแกน แม้โลแกนจะไม่ตาย แต่เขาต้องอยู่กับความเจ็บนั้นไปอีกตลอดชีวิต

ดังนั้นในความเห็นของผมแล้ว ลอร่าไม่ใช่แค่เด็กที่หลุดออกมาครับ แต่เธอคือลูกของโลแกน เธอคือเด็กผู้หญิงคนเดียวที่โลแกนจะรู้สึก “โคตรภูมิใจ” หากช่วยให้เธอรอดได้ (เพราะเชื่อว่าระหว่างโลแกนช่วยลอร่าสำเร็จ กับช่วยลูกคนอื่นสำเร็จ ความ “ภูมิใจ” ต้องต่างกันอย่างหาที่เปรียบมิได้)
และอีกอย่าง ลอร่ายังเป็นลูกศิษย์มิวเตนท์คนสุดท้ายของชาร์ลส์ เซเวียร์

คิดในแง่หนึ่ง จริงๆ เซเวียร์จะบอกให้โลแกนไม่ต้องสนใจลอร่า แล้วก็รีบๆ มุ่งหน้าไปหาเรือล่องทะเล ใช้ชีวิตลอยลำตามฝันเลยก็ได้ เพราะไหนๆ เขาก็ช่วยคนมาไม่รู้เท่าไรแล้ว และไหนๆ เขาก็แก่จะลงโลงอยู่แล้ว จะจัดเต็มเสพสุขแบบไม่สนโลกเลยก็ยังไง… แต่ทำไมเขาไม่ทำแบบนั้น

ก็เพราะเขาคือชาร์ลส์ เซเวียร์…

… ใช่ครับ โลแกนยังคงเป็นโลแกน และเซเวียร์ยังคงเป็นเซเวียร์ คนเดิมที่เราติดตามมานานนับสิบปี พวกเขายังคงความเป็นโลแกนและเซเวียร์ตราบจนลมหายใจสุดท้าย
คะแนนความชอบ 8/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน