หนังเรื่องนี้คำวิจารณ์ไม่สวยครับ ถ้าถามว่าน่าดูไหม ผมก็ว่าน่าสนใจเพราะเห็นพี่ Pierce Brosnan มายืนเท่ห์ตรงโปสเตอร์นี่แหละ แต่ก็เดาๆ ได้อยู่เหมือนกันว่าบทพี่แกไม่น่าจะเยอะ แต่พวกหน้าเล็กๆ ในโปสเตอร์นั่นมากกว่าที่น่าจะเป็นตัวหลัก

แล้วก็จริงดังคาดครับ พล็อตจริงๆ ไม่ซับซ้อน ว่าด้วยกลุ่มเพื่อนที่ยกก๊วนกันไปเที่ยวพักผ่อนที่เกาะแห่งหนึ่ง และพวกเขาก็มีโอกาสได้แวะไปยังไนท์คลับที่มีชายลึกลับ (Brosnan) เป็นเจ้าของ

ทีนี้เจสัน (Justin Chatwin) คนหนึ่งในก๊วนเกิดอยากได้ยาแรงๆ เอามาเสพเพื่อความหฤหรรษ์เลยขึ้นไปถามเจ้าของคลับเลยว่ามีของดีแนะนำบ้างไหม แล้วเจ้าของคลับก็นำเสนอ “เอิร์จ” ยาที่ว่ากันว่าแรงมากมายจนน่าจะสมกับความต้องการของเจสันและผองเพื่อน

แล้วก็คงพอเดากันได้น่ะนะครับว่าพอพวกเขาเสพเอิร์จแล้ว มันก็ทำให้พวกเขาหลุดโลก และคุมสติตนเองได้ยากขึ้น ไปๆ มาๆ แต่ละคนก็แสดงสันดานดิบออกมาแบบเต็มๆ จนเกิดเรื่องมรณะมากมายขึ้นมา

ตัวหนังอาจไม่ได้เด็ดอะไรมากมายครับ แต่ก็ดูมีสไตล์ดีเหมือนกัน ผมชอบฉากเปิดนะ มันดูหลอนดี เป็นการเล่นกับมุมกล้องและสีแดงสดๆ ได้อย่างน่าสนใจ และมันสื่อความถึงเรื่องราวในหนังได้ไม่เลวอยู่เหมือนกัน

ฉากไตเติ้ลที่ว่าทำให้ผมหันมาสนใจหนังนะ หลังจากผมไม่ค่อยสนหนังเรื่องนี้ในตอนแรก แต่พอเจอฉากไตเติ้ลผมก็เริ่มสนใจครับ ในขณะที่ตัวหนังหลังจากนั้นก็ดูได้เรื่อยๆ ครับ ไม่ได้สนุกหรือน่าติดตามมากมาย แต่ก็ไม่ได้แย่จนเกินไป

อย่างน้อยดาราในเรื่องก็แสดงกันได้โอเคน่ะครับ เพียงแต่เนื้อหามันไม่ได้สดใหม่ และอันที่จริงคือหลักๆ แล้วมันคือเรื่องของคนเล่นยาแล้วเพ้อแล้วหลอน ไม่ได้มีเนื้อหาอะไรมากกว่านั้น ดังนั้นในแง่ความน่าสนใจของบทแล้วมันอาจไม่ได้มีมากเท่าไร

แต่หนังก็ทำให้ผมนั่งดูจนจบได้น่ะครับ เหตุผลก็คงเพราะหนังมันมีประเด็นที่ทำให้ผมแอบขนลุกอยู่ในใจ นั่นคือ ฤทธิ์ของเจ้าเอิร์จเนี่ย มันคือทำให้คนเผยสันดานตนออกมา ทำลายซึ่งหิริโอตตัปปะ ทำให้คนเราทำในสิ่งที่อยากทำแบบขาดสติยั้งคิด ทำอะไรที่อยากทำแบบไร้ขอบเขต

ทำไมผมถึงขนลุกน่ะเหรอครับ… ก็เพราะทุกวันนี้ผมรู้สึกว่าคนส่วนใหญ่ในบ้านเรา รวมถึงอีกมากมายในต่างประเทศด้วย ทำตัวเหมือนผ่านการเสพยาเอิร์จนี่เข้าไปเรียบร้อยแล้วน่ะสิครับ…

คนทะเลาะขัดแย้งกันง่ายขึ้น, ยิงกันง่ายขึ้น, ฆ่ากันง่ายขึ้น, เลิกรากันง่ายขึ้น, ขับรถแบบเต็มสปีัดมากขึ้น, แสดงตัวตนออกมาแบบไร้ขอบเขต แล้วหาเหตุผลมาบอกว่า “การแสดงตัวตนในแบบของฉันมันชอบดูเหตุผลแล้ว” มากขึ้น, เกรงใจกันน้อยลง, ประนีประนอมกันน้อยลง ฯลฯ

สิ่งที่ผมเห็นในหนังก็คือสิ่งที่ผมเห็นตามข่าวในบ้านเราน่ะครับ คนทำร้ายกัน, คลั่งกัน แต่มันไม่ใช่คลั่งแบบหลุดโลกไร้ประเด็น เพราะแต่ละคนก็จะคลั่งตามสิ่งที่ตนเป็น บางคนคลั่งแล้วจิตตก บางคนคลั่งแล้วรุนแรง บางคนคลั่งแล้วลืมความปลอดภัย บางคนคลั่งแล้วลืมกระทั่งขีดจำกัดของตนเอง (ประมาณว่าจริงๆ ตัวเองทำไม่ไหวหรอก แต่ก็ยังทำจนเกิดอันตราย)

ดังนั้นแม้หนังจะไม่ได้สุดยอด แต่มันรู้สึกสยองเพราะภาพที่นำเสนอในหนังมันดูเหนือจริงหน่อยๆ แต่มันกลับไม่เหนือจริงเลยในสังคมของเรา เราเห็นมันผ่านหน้าเฟซ ผ่านคลิป ผ่านข่าว คือมันเกิดขึ้นจริงน่ะครับ จริงจนผมเองอึ้งระหว่างดู และกลายเป็นว่าหนังมันกระแทกใจผม

สรุปว่าหนังจริงๆ แล้วก็ไม่ได้มีอะไรมากครับ ว่าด้วยคนเสพยาแล้วก็ทำเรื่องน่ากลัว องค์ประกอบต่างๆ อาจไม่ได้เด็ด การเดินเรื่องก็อาจไม่ได้สุดยอด แต่ก็ไม่ถึงกับแย่อะไร และประเด็นที่หนังเอามาเล่นก็อาจไม่ได้ใหม่ แต่มันทำให้ใจคนที่อยู่ในสังคมทุกวันนี้สะเทือนได้ (หากจะคิดน่ะนะครับ)

พอดูเสร็จแล้วเกิดคำถามว่า “พวกในหนังเสพเอิร์จแล้วเกิดเรื่อง… แล้วคนที่ทำให้เกิดเรื่อง ในประเทศเรา เขาเสพอะไร?
คะแนนความชอบ 6/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน