ผมมองหนังเรื่องนี้ใน 2 มุมครับ มุมแรกคือมองในเชิงหนังตลกล้อเลียน ซึ่งดูก็รู้ครับว่าหนังจงใจทำออกมาล้อ The Omen แหงมๆ ส่วนอีกมุมก็คือมุมสาระที่ชวนให้สะกิดใจสำหรับคนเป็นพ่อเป็นแม่ (ทั้งพ่อแม่แท้และพ่อแม่เลี้ยงน่ะครับ)

หนังเล่าถึง แกรี่ (Adam Scott) หนุ่มอารมณ์ดีที่แต่งงานกับ ซาแมนต้า (Evangeline Lilly) คุณแม่ลูกหนึ่ง ซึ่งหนังก็ใช้เวลาไม่นานในการบอกเราว่า เจ้าหนูลูคัส (Owen Atlas) ลูกของซาแมนต้า คือทายาทซาตานแน่นอน

ถ้าถามว่าขำไหม ก็ออกแนวเรื่อยๆ ครับ แต่ผมดีใจนะที่หนังไม่เจตนาทำขำแบบพวก Scary Movie ภาคหลังๆ หรือพวก Epic Movie ที่เน้นขำจนไม่เหลือประเด็นอะไรทั้งสิ้น โดยเรื่องนี้มันมีพล็อตชัดเจนครับ มีเส้นเรื่อง กล่าวคือเน้นเล่าเรื่องมากกว่าจะเน้นเล่นมุก

ด้วยเหตุนี้แม้หนังจะไม่ได้ฮาแตก แต่มันก็ทำให้เราอมยิ้มได้ครับ ยิ่งใครคุ้นเคยกับหนังสยองเก่าๆ อย่าง The Omen, The Shining หรือ The Exorcist ก็น่าจะสนุกกับหนังเรื่องนี้ได้อยู่ ไม่มากก็น้อยครับ

หลายมุกยิงแล้วตรงเป้าครับ อย่างตอนแกรี่ไปอยู่ในทุ่งข้าวโพดแล้วพี่แกก็ทำท่าไม่สบายใจ เพื่อนที่ไปด้วยเลยถามประมาณว่า จะกลัวทุ่งข้าวโพดไปทำไม แกรี่เลยบอกว่า “ถามจริง เคยเกิดเรื่องดีๆ ในทุ่งข้าวโพดหรือไงฟะ” นี่ก็แซว Children of the Corn แบบเต็มๆ ล่ะครับ

ส่วนเส้นเรื่องหลักก็เดาได้ไม่ยากครับ ตอนต้นๆ ก็เป็นการสืบหาคำตอบว่าลูคัสเป็นลูกซาตาน – ผู้ต่อต้านพระคริสต์จริงไหม (คำตอบคือจริงครับ บอกเลย 555) แล้วต่อมาแกรี่ก็พยายามจะหลบเลี่ยงที่จะเข้าหาลูคัส ก่อนที่ตอนท้ายปมจะขมวดซึ่งผมยังไม่ขอเล่าครับว่ามันจะขมวดไปไหน

เพราะหนังมันมีเนื้อเรื่องนี่เอง เลยทำให้มันไม่เลอะเทอะครับ มันมีอะไรให้เราติดตาม และมันยังมีแกนหลักว่าด้วยเรื่องชีวิตคู่ อีกทั้งการเลี้ยงดูลูกด้วย ซึ่งประเด็นที่ว่านี่ก็ถือว่าเข้าท่าดีเหมือนกัน

อาจเพราะผมเป็นพ่อน่ะครับ เลยสัมผัสกับเรื่องส่วนนี้เยอะหน่อย ผมชอบกับการที่หนังตั้งคำถามใส่หน้าเราว่า สมมติคุณแต่งงานกับคู่ชีวิตที่มีลูกติดตามาด้วย และลูกของเขาหรือเธอก็ไม่น่ารักเลย ทำตัวป่วนไปหมด (หรือแบบในหนังนี่ ที่ถึงขั้นเป็น Antichrist) คุณจะทำยังไงต่อ?

===========================
++ ถัดจากนี้ผมว่ามันสปอยล์ล่ะครับ++
++ ไม่อยากทราบหยุดอ่านดีกว่าครับ++
===========================

ในมุมหนึ่งหนังสอนพ่อแม่ให้ตระหนักน่ะครับว่า เราคือคนสำคัญของลูกเสมอ หมายถึงว่าทุกสิ่งที่เรากระทำหรือไม่กระทำ ล้วนมีผลต่อลูก เราคือโคตรโมเดลของลูกก็ว่าได้ ดังนั้นถ้าลูกโตขึ้นแล้วเป็นอย่างไร ส่วนผสมสำคัญที่มีผลต่อลูกก็คือเรานี่แหละครับ

เขาจะอารมณ์เย็น-อารมณ์ร้อน, พูดสุภาพ-ชอบสบถ, ใช้สมอง-ใช้กำลัง, รักษากฎ-แหกกฎ, รู้จักคิด-ทำตามคนอื่น ฯลฯ เรานี่แหละครับผูสนับสนุนหลักอย่างที่เป็นทางการ (นี่คือกรณีที่เราอยู่กับลูกน่ะนะครับ) และผมชอบที่หนังเอาประเด็นนี้มาเล่นได้อย่างชวนให้คิดในตอนครึ่งหลัง

ผมชอบมากที่หนังเล่าประมาณว่า ลูคัสเป็นทายาทซาตานก็จริง แต่เขาก็คือลูกของซาแมนต้าและมีแกรี่เป็นพ่อเลี้ยง ดังนั้นมันก็ทำให้แกรี่คิดว่า มันก็น่าลองสักตั้งนะ คือยังไงโอกาสตายก็มีอยู่แล้วล่ะ แต่ก็ลองสักหน่อย ลองว่าถ้าเขาทำหน้าที่พ่อ สอนสั่งลูคัสดีๆ และทำให้ลูคัสเคารพศรัทธาแทน “พ่อจริง” ได้แล้ว มันจะทำให้ลูคัสลดความร้ายลงได้ไหม

เป็นประเด็นที่ดีครับ แม้หนังจะไม่ได้สานต่อปมนี้แบบสุดๆ ก็เถอะ แต่ก็น่าสนใจดี มันเป็นการสะกิดเตือนพ่อๆ แม่ๆ ให้ลองทบทวนเรื่องทำนองนี้ด้วย

สรุปนะครับ หนังทำออกมาโอเคนะ อาจไม่ได้สนุกมากมาย แต่ก็ดูได้เรื่อยๆ ยกเว้นใครคาดหวังแบบหนักๆ ก็อาจจะผิดหวังครับ ยิ่งถ้าคาดหวังความขำนี่ก็คงต้องเผื่อใจไว้เลย หนังไม่ได้เน้นขำครับ แต่หนังทำออกมาในโทนชวนให้เราอารมณ์ดี แบบนั้นมากกว่าครับ
คะแนนความชอบ 6/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน