Like This Video 1997

Added by พี่หมื่น 20/04/2015

ว่าตามจริงผมชอบพล็อตของ ตัวพ่อ เรียกพ่อ นะครับ กับเรื่องคุณพ่อใบเลี้ยงเดี่ยวชื่อว่า โป้ง (แดน วรเวช) ที่ต้องเลี้ยงลูกสาวตัวน้อยเพียงลำพัง

แล้วทีนี้พี่แกดันทำผิดพลาดในการซื้อตั๋วคอนเสิร์ตที่ลูกสาวอยากดูเป็นหนักหนา เขาเลยต้องทำทุกอย่างเพื่อหาตั๋วมาให้จงได้ ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหนก็ตาม

พล็อตเข้าท่านะครับ ในขณะที่ตัวหนังเองในตอนต้นๆ ก็พยายามเน้นขำแล้วก็พยายามบอกเล่าว่าโป้งนั้นไร้สาระแค่ไหน ซึ่งถ้าให้พูดตรงๆ ก็ดูไร้สาระจริงๆ ครับ (5555) ดูตอนต้นๆ ก็แอบกลัวเหมือนกันว่าหนังมันจะแบบนี้ไปจนจบไหม ทิศทางของหนังดูกระจาย เหมือนจะเน้นขำแต่บางอันก็แป๊ก อย่างฉากที่โป้งเล่าพล็อตการ์ตูนต๊องๆ ให้ บก. ฟังนั่น ผมนึกถึงฉากป๋าเทพเล่าเรื่อง “จิ้งจกจ๋า หนีข้าทำไม” ในโป๊ะแตกขึ้นมาเลยครับ (แต่ป๋ากับพี่หม่ำเล่นฉากนั้นได้ขำกว่านะผมว่า)

จุดที่ถือว่าช่วยหนังไว้อย่างมาก มายคือ “น้องยูเค ณัฐธยาน์ องค์ศรีตระกูล” ที่แสดงเป็น ป.ปลา ลูกสาวของโป้งนั่นแหละครับ น้องน่ารักมาก สดใสมาก บทจะฮาน่ารักก็ดูไร้เดียงสา ไม่เกินวัย ไม่แก่แดด บทจะดราม่าก็ทะลวงต่อมน้ำตาเราได้ สารภาพแบบตรงๆ เลยครับว่าความน่ารักมีชีวิตชีวาของน้องยูเคนี่แหละ คือพลังสำคัญที่ทำให้ผมดูหนังผ่านช่วงแรกๆ มาได้

พอมาช่วงครึ่งหลังก็มีปมดราม่า มีปมความพยายามของโป้ง ซึ่งตัวพล็อตมันโอเคครับ มันคือเรื่องของพ่อที่ทำทุกอย่างเพื่อความสุขของลูก (หลังจากส่วนใหญ่ทำตัวไม่เป็นโล้เป็นพาย) ในขณะที่การนำเสนอก็ถือว่าลงล็อคกว่าช่วงต้นๆ แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าหนังคุมโทนให้กลมกลืนสำหรับ “บทสรุปไคลแม็กซ์” ตั้งแต่แรกแล้ว ตัวหนังก็น่าจะพีคกว่าที่เป็น

โดยรวมถือว่าหนังก็โอเคครับ น้องยูเคเด่นสุดๆ น่ารักมากมาย (ดูแล้วนึกถึงลูกสาวตัวเอง 5555) อาจไม่ได้ลงตัวสุดยอด แต่ก็ถือว่าไม่เลว ขอเพียงไม่คาดหวังน่ะนะครับ
คะแนนความชอบ 6/10 ครับ
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน

ปล. (สปอยล์นะครับ)

อย่างน้อยฉากเต้นหมู่ตอนไคลแม็กซ์ มันก็ดูน่าเชื่อสำหรับผมนะ ครับว่าพวกเขาจะชนะได้

คือดูก็รู้น่ะว่าพวกเขาต้องชนะได้รางวัลแน่ๆ ตามสูตรสำเร็จของหนังแนวรี้ แต่สิ่งเดียวที่จะตัดสินใจได้ว่ามันจะสมจริงไหมก็คือ พวกพี่โป้งต้องเต้นให้ดี ไม่งั้นมันจะดูขัดตา ประมาณว่าเต้นไม่ดีแล้วทำไมได้ แต่ปรากฏว่าพวกพี่แดนเขาเต้นดีจริง อาจไม่พริ้วสุดๆ แต่ความพร้อมเพรียงหรีอจังหวะมันใช่น่ะครับ อันนี้ขอชมเลย