ในที่สุดก็ดูจนจบครบ 7 ซีซั่นครับ และพอดูจบก็บอกได้เลยว่า PaR เรื่องนี้กลายมาเป็นซีรี่ส์ที่ผมรักจนได้ เพราะมันสนุกเพลิน ฮาได้เรื่อยๆ แต่ที่เกินคาดก็คือความกินใจ อีกทั้งอารมณ์ Feel Good ที่สอดแทรกลงมาแบบพอเหมาะพอดี

เป็นซีรี่ส์แนวซิทคอมที่มีธีมหลักคือการเสียดสีวงการราชการน่ะครับ ไม่ว่าการจิกกัดการทำงานที่ล่าช้า เวลาประชาชนจะตัดต่อธุระแต่ละทีก็เหมือนจะอุดมด้วยระบบ ที่บางทีก็อาจจะมีเหตุผล แต่บางทีก็กลายเป็นข้ออ้างที่ทำให้อะไรๆ มันยากโดยใช่เหตุ

และเจ้าหน้าที่บางส่วนก็ทำงาน “เช้าชามเย็นชาม” ไม่จริงจังที่จะทำงานแบบเต็มที่ แต่เอาเวลาไปเล่นเฟซ เอาเวลาไปทำงานส่วนตัว หรือไม่ก็นั่งเม้าท์โน่นนี่ไปเรื่อยๆ (อันนี้ผมว่าไม่เฉพาะราชการครับ พนักงานทุกวงการก็มีแบบนี้ด้วยกันทั้งนั้น)

ตัวเอกของเรื่องคือ เลสลี่ โน้ป (Amy Poehler) เจ้าหน้าที่คนขยันแห่งกรมอุทยาน ซึ่งก็เหมือนจะเป็นคนที่แหกคอกนอกแถว เพราะแทนที่จะเช้าชามเย็นชามแบบคนอื่น แต่เธอกลับตั้งใจทำงาน ทุ่มเทแบบเกินร้อยเพื่อให้ประชาชนผู้เสียภาษีได้รับประโยชน์สูงสุด

เรื่องเริ่มเมื่อแอนน์ เพอร์กินส์ (Rashida Jones) ร้องเรียนเรื่องหลุมขนาดยักษ์ที่ถูกปล่อยทิ้งไว้ (ประมาณว่ามีคนจะก่อสร้าง แต่พอโครงการล่มก็ทิ้งหลุมนั้นไว้ ไม่ยอมกลบกลับ) จนแฟนของเธอที่ชื่อแอนดี้ (Chris Pratt) ตกลงไป ทำเอาขาหักเดินไม่ได้อยู่นาน

แล้วเลสลี่ก็ให้คำสัญญากับแอนน์ครับว่าเธอจะหาทางกลบหลุมนั่นให้ได้ และนั่นก็คือจุดเริ่มแห่งมิตรภาพของพวกเธอ ซึ่งหนังก็จะนำเสนอเรื่องของเลสลี่กับแอนน์ แล้วก็สายสัมพันธ์แบบป่วนๆ ระหว่างเลสลี่กับเพื่อนร่วมงานในกรมครับ

จำได้ตอนดูช่วงแรกๆ ผมดูฆ่าเวลาครับ ประมาณว่าออกกำลังกายตอนเช้า ไม่รู้จะดูอะไรก็เลยลองเลือกเรื่องนี้มาดู เพราะเห็นว่าคะแนนนิยมงามดีใน IMDB ซึ่งปีแรกก็ดูได้เพลินๆ ครับ สนุกแบบเรื่อยๆ แต่ก็ยังไม่ถึงกับจับใจอะไร

แล้วผมก็เอาปี 2 มาดูฆ่าเวลาต่อ ปรากฎว่าปีมันเริ่มสนุกขึ้นครับ หากให้จาระไนก็คงเป็นว่า ปีแรกมุกต่างๆ อาจจะยังไม่เยอะ และสิ่งที่ทำให้ผมยังจูนไม่ติดกับปีแรกก็อาจเพราะโทนในปีแรกนั้น มีแต่เลสลี่กับแอนน์ครับที่น่ารักแบบจริงๆ ในขณะที่ตัวละครอื่นดูจะเป็นพวกขี้เกียจ เห็นแก่ตัว ปล่อยให้เลสลี่ทำงานคนเดียว

แต่ก็พอเข้าใจน่ะครับว่าทีมงานคงอยากให้เราเห็นถึงความมุ่งมั่นของเลสลี่ เลยกำหนดให้เพื่อนร่วมงานกลายเป็นพวกมือไม่พายแล้วชอบเอาเท้าราน้ำ ทำให้มันดู Contrast กัน แต่นั่นก็ทำให้รสชาติของปีแรกยังไม่จับใจ

ทีนี้พอเข้าปี 2 สงสัยทีมงานจับทางได้มากขึ้นครับ เพราะตัวละครอื่นๆ ในกรมเริ่มหันมาช่วยเลสลี่ แม้พฤติกรรมหลักๆ ของพวกเขาจะยังมีความขี้เกียจและอาจจะไม่น่ารักบ้าง แต่ก็เริ่มญาติดีกับเลสลี่แล้วครับ และเพราะอย่างนั้นเลยทำให้บรรยากาศปี 2 เริ่มกลมกล่อม

แต่ 2 ปีแรกยังไม่เท่าไรครับ ต้องปี 3 – 5 ช่วงนี้ถือเป็นช่วงที่สนุกที่สุดก็ว่าได้ เพราะทุกอย่างลงตัวมาก ตัวละครทั้งหลายในกรมเริ่มมีความน่ารักมากขึ้น คอยช่วยเหลือและให้กำลังใจเลสลี่มากขึ้น จริงที่ความกวนทีนยังอยู่ แต่หากถึงคราวที่เลสลี่ต้องการความช่วยเหลือแล้ว พวกเขาทุกคนพร้อมทำทุกอย่างให้เลสลี่แบบถวายชีวิตทีเดียว

ช่วงปี 3 – 5 มันเลยได้อารมณ์ Feel Good ตามมาเพียบเลยครับ หลายช่วงหลายตอนเลยที่ซีรี่ส์ให้พลังกับผู้ชมแบบเกินร้อย อย่างผมนี่บอกเลยว่าบางตอนทำให้ผมมีพลังเลยนะ บางทีกำลังเหนื่อยๆ ล้าๆ จากปัญหา แต่พอได้ดูซีรี่ส์นี้เท่านั้นแหละ พลังมาเลย มันเหมือนเลสลี่แบ่งพลัง (ที่เธอมีอย่างล้นเหลือ) แผ่รัศมีมาเติมพลังให้เราด้วยน่ะครับ

ยังไม่จบ พรุ่งนี้มาต่อกันครับ

รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน