Like This Video 2587

Added by พี่หมื่น 01/10/2015

ผมสนใจหนัง The D Train นี่ตั้งแต่ตอนดูตัวอย่างครับ ที่สนอย่างแรกเพราะ Jack Black นำแสดง และพล็อตมันก็ดูเป็นหนังตลกที่สามารถสอดแทรกสาระดีๆ ลงไป อีกทั้งยังสร้างความประทับใจได้อีกต่างหาก

พล็อตมันว่าด้วยงานคืนสู่เหย้าครับ ประมาณว่า แดน แลนส์แมน (Black) หัวหน้าจัดงานคืนสู่เหย้าต้องการดึงคนมาร่วมงานเยอะๆ (เพราะดูท่าแล้วเหมือนคนจะไม่อยากมากัน) เขาเลยเกิดไอเดียว่าจะหาทางชวนโอลิเวอร์ ลอว์เลส (James Marsden) นายแบบสุดฮ็อตที่เป็นหนึ่งในรุ่นให้มาในงานให้จงได้ แล้วแผนการเดินไปทางตะล่อมดึงตัวโอลิเวอร์ก็เริ่มต้น

ครับ พล็อตมันชวนให้ฮาได้ จะให้มีสาระก็ได้ หรือจะชวนให้คนดูประทับใจ (แบบ American Pie: Reunion) ก็ได้ แล้วผลที่หนังทำออกมาก็คือ…

หนังออกมากลางๆ ครับ Black ได้บทที่ถือว่าดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น เขาโวยวายน้อยลง และมีแง่มุมในเชิงดราม่ามากขึ้น ซึ่งจริงๆ นั่นไม่ใช่ปัญหาครับ เพราะเขาเล่นได้เข้าท่าดี เช่นเดียวกับ Marsden ที่ลื่นได้พอประมาณกับบทนายแบบ แต่ตัวบทหนังยังไม่กลมกล่อมนัก ในแง่ความฮาถือว่าไม่มาก อันที่จริงคือมันดูดราม่ามากกว่าที่คิดด้วย (โดยเฉพาะตอนท้ายๆ กับสิ่งที่แดนต้องเผชิญ) แต่บทมันก็ยังไม่เข้มเท่าที่ควรครับ เลยทำให้ความพีคอันพึงมีสำหรับอารมณ์ดราม่าเลยไม่มา

และเหมือนหนังทั้งเรื่องจะยังคงยืนกรานนำเสนอในเชิงหนังตลกอยู่น่ะครับ รสชาติมันเลยกึ่มๆ คือโทนพยายามจะไปในทางหนังตลก แต่เหตุการณ์หลายๆ อย่างมันไม่ใช่หนังตลก แต่มันคือดราม่า มันคือเรื่องของชีวิต มันคือปัญหาความสัมพันธ์ ฯลฯ ซึ่งหนังก็นำเสนออะไรเหล่านี้ไปแบบไม่หนัก (ทั้งๆ ที่หลายประเด็นมันก็หนักนะ) พยายามคุมโทนให้มันเบา มันเลยไม่กลมกล่อมเท่าไร

คือถ้าหนังจะขำในช่วงที่ควรขำ แล้วดราม่าในช่วงที่ควรจะดราม่าให้มันกลมกลืนเป็นเนื้อเดียวไปเลยในแต่ละวาระ มันก็น่าจะลงตัวกว่านี้น่ะครับ แต่นี่เหมือนอารมณ์ปนๆ กันไปหน่อย

ในแง่สาระจริงๆ ก็มีอยู่หลายประเด็นครับ แก่นหลักเลยคือเรื่องนิยาม “ความสำเร็จ” อย่างตัวแดนเอง เขาก็อยากได้ความสำเร็จครับ อยากให้งานที่เขารับผิดชอบมันโด่งดังโดดเด้ง แต่ประเด็นคือเขาไม่ใช่เด็กนักศึกษาอีกต่อไป เขาคือผู้ใหญ่ที่มีครอบครัว มีความรับผิดชอบหลายประการ ซึ่งหากเขามองไม่ออกว่าอะไรกันแน่ที่เขาควรทำให้เต็มที่ อะไรกันแน่ที่ควรเอาตัวเข้าเสี่ยง ผลลงเอยมันก็อาจจะเป็นความสนุกชั่วครั้งคราว แต่หลังจากนั้นก็จะตามมาด้วยปัญหาอันเกิดจากการไม่ยอม (หรือไม่รู้) ที่จะให้ความสำคัญกับอะไรที่ควรให้ความสำคัญอย่างแท้จริง

เรากลับเป็นเด็กได้เสมอครับ เราสามารถหาเวลาพักผ่อนหย่อนใจ เดินตากฝน หาเรื่องขำกับเพื่อน หรือเที่ยวในที่ๆ อยากไปในยามอยากผ่อนคลาย แต่ขณะเดียวกันเราก็ต้องไม่ลืมว่าเราเป็นใคร และเราอยู่ตรงไหนแล้วบนถนนของชีวิต

ถ้าจะมีอะไรสักอย่างที่ผมชอบในหนังเรื่องนี้ ก็ยกให้การแสดงของ Jeffrey Tambor ดารารุ่นเก๋าที่หลายคนอาจจำไม่ได้ (เขาเคยเล่น Hellboy เป็นทอม แมนนิ่ง เจ้าหน้าที่ที่ชอบเป็นไม้เบื่อไม้เมากับเฮลล์บอยน่ะครับ) แต่ส่วนมากเขาจะเล่นบทตลก ทว่ากับเรื่องนี้เขาแสดงความสามารถในเชิงดราม่าออกมาครับ และแสดงได้อย่างยอดเยี่ยมด้วย (ฉากที่เขารู้ความจริงเป็นฉากที่ผมชอบมากที่สุดในหนังก็ว่าได้) คืออารมณ์มันมาน่ะครับ มันเป็นช่วงที่หนังดราม่าแบบเต็มๆ จนผมยังอดอินไม่ได้เหมือนกันสำหรับฉากที่ว่า

โดยรวมแล้วถือว่าหนังเรื่อยๆ ครับ เหมาะสำหรับแฟนๆ Jack Black ถ้าชอบพี่แกก็ลองตามไปดูได้ ขอเพียงไม่คาดหวังน่ะนะครับ พยายามอย่าเอาไปเทียบกับ School of Rock และลองปรับใจเปิดใจก่อนดู เข้าใจก่อนว่ามันคือหนังตลกที่พล็อตครึ่งแรกถือว่าขำๆ ส่วนครึ่งหลังก็จริงจังขึ้นมาหน่อย แต่หนังก็ยังออกแนวขำอยู่
คะแนนความชอบ 6/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน