หนังสยองขวัญที่ทำเงินไปแบบม้ามืดเมื่อปีกลายครับ ซึ่งกำกับโดย Michael Dougherty ที่ผมจดจำได้ดีตอนพี่แกทำ Trick ‘r Treat หนังสยองแนวรวมเรื่องสั้นที่ถือว่าทำได้เวิร์กเอาเรื่องเมื่อเกือบ 10 ปีก่อน (นานเหมือนกันนะเนี่ย)

แต่งานหลักของ Dougherty จริงๆ คือเป็นมือเขียนบทครับ เขาเคยเขียน X-Men 2, Superman Returns และล่าสุดก็ไปเขียนให้ X-Men: Apocalypse ด้วย

สำหรับเรื่องนี้ก็จับเอาตำนาน “แครมปัส” ปีศาจแห่งวันคริสต์มาสมาเป็นพล็อตครับ ว่าด้วยครอบครัวตระกูลแอนเกิลที่มารวมญาติกันในวันคริสต์มาส แต่ทุกคนต่างก็ทำตัวร้ายๆ ใส่กัน จนทำให้แม็กซ์ (Emjay Anthony) หนูน้อยประจำครอบครัวรู้สึกเบื่อและเกลียดครอบครัวมากๆ ก่อนจะพาลไปหมดศรัทธาในวันคริสต์มาส

แล้วในที่สุดปีศาจแครมปัสก็เดินทางมาที่บ้านของครอบครัวนี้ เพื่อสั่งสอนทุกคน… แบบให้จำไปจนตาย!

รสมือการกำกับของ Dougherty ยังโอเคเหมือนเดิมครับ สไตล์ที่ปรากฏในหนังเหมือน Trick ‘r Treat นั่นคือเป็นหนังสยองที่ดูสะอาดสะอ้าน ไม่ได้มีฉากสกปรกมอมแมมสักเท่าไร แต่พอถึงบทจะแหวะก็แหวะได้ใจ และเป็นความแหวะที่ไม่เหมือนใครครับ

เพราะปกติหนังแหวะก็คือแหวะให้เห็นจะๆ เลือดเป็นเลือด แขนเป็นแขน ไส้เป็นไส้ แต่กับเรื่องนี้มันไม่แหวะจะๆ ขนาดนั้น แต่พอมีฉากไหนที่ตัวละครใดโดนทำร้ายหรือสังหาร แม้เราจะไม่ได้เห็นตรงๆ แต่หนังจะถ่ายทอดอารมณ์ให้เราอดไม่ได้ที่จะจินตนาการถึงความโหดเหี้ยมที่เจ้าพวกปีศาจมันทำ

ถึงบอกครับว่ารสมันแหวะ แต่ภาพบางทีอาจไม่แหวะเท่าที่อารมณ์มันบิ้วให้เราจินตนาการตาม

ช่วงต้นๆ หลายคนอาจต้องทำใจหน่อยครับ เพราะเราจะได้เห็นตัวละครมาแสดงความงี่เง่าใส่กัน เรียกว่าใครไม่ชอบละครไทยน้ำเน่าก็อาจจะหงุดหงิดนิดหน่อย เพราะอารมณ์มันประมาณนั้นเลย แต่พอดูๆ ไปก็เข้าใจครับว่ามันคือเจตนาของผู้กำกับที่จะทำให้คนดูมีอารมณ์รำคาญครอบครัวของตน แบบเดียวกับที่แม็กซ์รู้สึก

ยิ่งถ้าใครรู้สึกประเภทว่าอยากให้บางตัวละครรีบๆ โดนดี หรือรีบๆ ตายไปซะ แสดงว่า Dougherty แกทำสำเร็จครับ

การเลือกดารามาเล่นก็เหมาะดีครับ เพราะทุกคนล้วนฝีมือดี และสามารถใช้เอกลักษณ์บางอย่างเฉพาะตัวมาทำให้ตัวละครที่ตนรับบทดูงี่เง่าได้สมจริงด้วย ไม่ว่า Adam Scott (Step Brothers), Toni Collette (The Sixth Sense), David Koechner (Anchorman ทั้ง 2 ภาค) และ Conchata Ferrell (Mr. Deeds)

แต่แม้บทพวกเขาจะงี่เง่าแค่ไหน ครั้นพอถึงเวลาที่จะต้องเจอเรื่องร้ายๆ แล้ว พวกเขาก็สามารถหยอดอารมณ์ดราม่าเล็กๆ ก่อความน่าเห็นใจขึ้นมาได้เสมอ

ผมชอบตอนจบของหนังครับ สำหรับผมแล้วหนังเรื่องนี้ถือเป็นบทเรียนที่อยากให้ทุกคนนำไปทบทวนกัน เพราะการที่ทุกคนต้องมาเจอเรื่องร้ายๆ ในหนนี้ก็เพราะแต่ละคนต่างก็ทำร้ายกันไม่ว่าจะร่างกายหรือจิตใจ ทุกคนละเลยที่จะถนอมน้ำใจหรือเห็นใจกันและกัน และยังซ้ำเติมเยาะเย้ยกันอีกต่างหาก

ในชีวิตจริงจะมีแครมปัสมาลงโทษไหมก็ไม่รู้ แต่หากคนในครอบครัวเดียวกันกลับจ้องที่จะเยาะเย้ย เหยียดหยาม และซ้ำเติมกันแบบนี้ ไม่ช้าก็เร็วความแตกแยก การทะเลาะ การเอาทำร้ายกันและกันย่อมเกิดขึ้นได้ แบบที่เราเห็นในข่าวมากมายที่คนในครอบครัวเดียวกันมาทำร้ายกันด้วยอาการเหลืออด ซึ่งหลายครั้งบทลงเอยก็คือมีคนตาย

โดยที่ไม่มีใครสามารถแก้ไขอะไรได้เลย

ในแง่หนังสยอง ผมว่าหนังตอบโจทย์ได้ดีครับ ทำออกมาได้ตื่นเต้น น่ากลัวในหลายๆ ฉาก และมาพร้อมบทสรุปที่สะใจ หรือในแง่ของหนังสอดแทรกสาระสอนครอบครัว หนังก็ถือว่าทำหน้าที่ได้ดีครับ

สรุปก็คือ หนังควรค่าแก่การรับชมครับ ไม่แปลกใจเลยที่หนังทำเงินได้ไม่เลวแบบนี้
คะแนนความชอบ 7/10
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน