*** รีวิวนี้มีสปอยล์นะครับ หากไม่อยากทราบไว้ดูก่อนแล้วค่อยอ่านครับ ***

หลักๆ แล้วเนื้อเรื่องที่เพิ่มมาจะเทไปที่พี่ซุป ในขณะที่เรื่องส่วนของพี่แบทนั้นยังมีเนื้อที่ประมาณเดิมครับ ไม่ได้มีอะไรมากขึ้น แต่รู้สึกเราจะได้เห็นอัลเฟรดมากขึ้นหน่อยน่ะครับ (ยิ่งดูยิ่งรู้สึกว่าอัลเฟรดเวอร์ชั่นนี่ สายโหดขนานแท้ แต่ก็ดูเหมาะกับพี่แบทเวอร์ชั่นนี้อยู่)

ส่วนเล็กซ์ก็ไม่มีอะไรเพิ่มเท่าไรครับ อันนี้รู้ว่าหลายคนอาจคาดหวัง อยากเห็นปูมหลังของเล็กซ์ให้มากขึ้น แต่แม้เราจะไม่ได้เห็นฉากของเล็กซ์เพิ่มหรือไม่ได้รู้ปูมชีวิตเพิ่ม แต่หนังเลือกจะนำเสนอความเป็น “จอมวางแผนของเล็กซ์” ผ่านพล็อตรองที่ว่าด้วยแผนทำลายซูเปอร์แมน ซึ่งหากมองจากแผนแล้ว เล็กซ์ก็ร้ายใช่ย่อยครับ

นอกจากนี้ พอลองมาดูอีกรอบแล้ว ผมกลับรู้สึกว่าจริงๆ บทบาทของตัวเล็กซ์เองที่อยู่ในหนังมันก็บอกอะไรได้ครบอยู่นะครับ

ปฏิเสธไม่ได้ว่าคาแรคเตอร์ของเล็กซ์ฉบับนี้ดูเป็นพวกจิตๆ เนิร์ดๆ หลุกหลิกๆ จนทำให้เล็กซ์ดูไม่น่าเกรงขามเท่าไรในสายตาหลายๆ คน (ผมก็เป็นหนึ่งในนั้น) แต่หากมองไปที่จุดประสงค์หรือธีมอีกธีมหนึ่งในหนังเรื่องนี้แล้ว ผมว่ามันมีอะไรที่น่าสนใจอยู่ไม่น้อย

จะว่าไปธีมหลักนอกจากจะเป็นเรื่องการโดนชาวโลกเพ่งเล็งของพี่ซุปแล้ว ยังมีอีกธีมที่ต่อยอดจากภาค Man of Steel นั่นคือธีมที่ว่า “มันจะเป็นเช่นไร ถ้ามีซูเปอร์แมนจริงๆ ในโลกของเรา”

ภาคก่อนหนังสะท้อนมุมมองของชาวโลกทั่วๆ ไปที่มีต่อการปรากฏตัวของซูเปอร์แมน ครั้นพอมาภาคนี้หนังก็สะท้อนมุมมองที่ชาวโลกมีต่อพี่ซุปเหมือนกัน เพียงแต่รอบนี้ไม่ใช่แค่มุมมองของคนทั่วไปเท่านั้น แต่ยังมีมุมมองของพี่แบทและเล็กซ์ใส่ลงมาด้วย

หากมองกันดีๆ จะพบว่าทุกการกระทำของพี่แบทกับเล็กซ์ล้วนเกิดขึ้นโดยมีพี่ซุปเป็นเสมือนหนึ่ง “ตัวแปรต้น” เพียงแต่พื้นฐานการมองของทั้งสองคนจะต่างกันออกไป

จุดหนึ่งที่พี่แบทและเล็กซ์มีเหมือนกันคือ พวกเขาต่างก็มีเงิน มีอำนาจ และปฏิเสธไม่ได้ว่าทั้งคู่ต่างก็มี “ปมเจ็บปวดในใจ” (เป็นกำพร้า เผชิญความสูญเสีย โตมาโดยไร้พ่อแม่ ต้องพึ่งตัวเองตลอด)

แต่จุดที่ต่างคือ พี่แบทผันความเจ็บปวดนั้นมาเป็นพลังใช้ในการต่อสู้กับความชั่วร้ายที่ทำลายความสงบของเมืองก็อทแธม ในขณะที่เล็กซ์ใช้ความเจ็บปวดเป็นข้ออ้างที่จะแก้แค้นเอาคืนและทำลายทุกสิ่งรอบตัว

ว่าง่ายๆ คือพี่แบทไม่อยากให้คนอื่นต้องเจ็บเหมือนที่ตนเองโดน (จึงยังแคร์โลก) แต่เล็กซ์ไม่อยากให้ตัวเองต้องกลับไปเจ็บอีก (จึงไม่แคร์ใคร)

แล้วปฏิกิริยาที่คนทั้งคู่มีต่อพี่ซุป ก็เลยกลายเป็นธีมสำคัญอีกอย่างของภาคนี้

พี่แบทนั้นมองพี่ซุปในเชิงลบ โดยมีมุมมองพื้นฐานมาจากความห่วงใยชาวโลกคนอื่นๆ (กลัวพี่ซุปเหลิง ใช้อำนาจในทางที่ผิด หรือไม่ก็นำหายนะมาสู่โลกมนุษย์ จึงมองพี่ซุปเป็นภัยคุกคามที่ต้องกำจัดเพื่อรักษาความสงบสุขของโลกใบนี้)

ในขณะที่เล็กซ์ก็มองพี่ซุปในเชิงลบ แต่มุมมองพื้นฐานไม่ใช่เพราะห่วงใยผู้ใด แต่เนื่องมาจากความเห็นแก่ตัวและปมในใจของตน (เกลียดพระเจ้า อิจฉาผู้มีอำนาจเหนือกว่า อิจฉาผู้ที่ได้รับการยกย่องมากกว่าตน) ซึ่งพื้นฐานก็มาจากการที่โดนพ่อกระทำจนรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ, ไม่ไว้ใจใคร, คิดถึงแต่ตัวเอง

ดังนั้นการมาถึงของซูเปอร์แมนเลยทำให้เล็กซ์

+ อิจฉา (อิจฉาที่พี่ซุปมีพลัง, อิจฉาที่ใครๆ ก็เทิดทูนพี่ซุป, อิจฉาที่คนอื่นๆ ได้รับการช่วยเหลือ โดยที่ตัวเองไม่เคยได้เลย)

+ กลัว (กลัวผู้ที่มีอำนาจเหนือกว่าอย่างพี่ซุป เลยต้องหาทางลบปมด้วยการทำลายพี่ซุป, ควบคุมพี่ซุป หรือไม่ก็หาทางเรียกใครก็ได้ที่มีพลังแบบพี่ซุปมาเป็นฝ่ายของตน)

+ ฉวยโอกาส (ที่จะมีอำนาจมากขึ้น, ที่จะทำตัวอยู่เหนือผู้ที่มีอำนาจมากกว่าตน ซึ่งสะท้อนไปถึงปมที่เล็กซ์แค้นเคืองพ่ออยู่ในที)

ความร้ายที่ก่อตัวขึ้นในตัวเล็กซ์อาจมีที่มาจากสิ่งแวดล้อม (เช่น การกระทำของพ่อ) เป็นตัวตั้งต้น แต่ถ้าดูจากคาแรคเตอร์ของเล็กซ์ (ในฉบับนี้) แล้ว ทำให้อดคิดไม่ได้ว่า ความร้ายของพี่แกส่วนใหญ่เกิดจาก “ความคิดในหัวตัวเอง” (คิดมาก, มโน, สับสน, กลัว ฯลฯ) หมักดองทับถมมากกว่าจะเป็นเพียงเพราะ “โลกกระทำ” เพียงอย่างเดียว

จริงๆ คาแรคเตอร์แบบ “โรคจิต มุ่งทำลายล้าง” ก็ไม่ต่างจากโจ๊กเกอร์น่ะครับ เพียงแต่สำหรับหลายๆ คนมันอาจไม่ใช่อะไรที่ “ใช่” สักเท่าไร เพราะนี่มัน “เล็กซ์ ลูเธอร์” ทำให้คาแรคเตอร์คลั่งๆ ร้ายๆ แบบ “โจ๊กเกอร์” นี้อาจไม่ใช่อะไรแบบที่หลายคนคุ้นเคย และถ้าว่ากันถึงความร้ายแล้ว เล็กซ์ในฉบับนี้ก็ถือว่าร้าย แต่ไม่ถึงกับเด่นหรือเด็ดขนาดนั้น

และในมุมหนึ่ง (หากอยากจะมอง) เล็กซ์ในฉบับนี้เหมือนเป็นตัวแทนของคนที่ต้องการรักษาอำนาจบางอย่างของตนไว้ เป็นคนประเภทที่เกลียดใครก็ตามที่มีอำนาจมากกว่าหรือเก่งกว่าตน เลยจะหาทางใส่ไฟใส่ร้าย ทำลายชื่อเสียงหรืออำนาจของคนที่เก่งกว่านั้นด้วยวิธีที่ไม่ซื่อ

จุดนี้สะท้อนได้อย่างน่าสนใจจากการที่เล็กซ์ตีตราว่า มาร์ธา แม่ของพี่ซุปนั้นเป็น “แม่มด” แล้วก็วางแผนสารพัดจัดฉากทำให้คนเก่งที่พยายามทำสิ่งถูกต้องอย่างพี่ซุป กลายเป็นเหมือนปีศาจร้ายที่ใครๆ ก็กังขาและเลือกที่จะไม่ไว้ใจ

อดคิดไม่ได้ว่าทุกยุคสมัยมีบุคคลที่พยายามทำอะไรสักอย่างเพื่อช่วยให้โลกดีขึ้น หรือเปลี่ยนโลกให้ก้าวหน้าขึ้น แต่ก็จะมีคนบางกลุ่มพยายามหาเรื่องคนเหล่านั้น พยายามใส่ไฟหาว่าเป็นพ่อมด แม่มด ปีศาจ พวกนอกรีต ฯลฯ อยู่ร่ำไป

และที่น่าตกใจคือ มีคนส่วนหนึ่งเชื่อตามนั้นซะด้วย…
ยังเหลืออีกนิด พรุ่งนี้มาว่ากันต่อครับ
รีวิวโดย ขุนหมื่นแสนสะท้าน